بارون درخت نشین اثر ایتالو کالوینو

کتاب «بارون درخت نشین» یکی از شاهکار‌های ایتالو کالوینو برای نخستین بار در سال ۱۹۵۷ در ایتالیا منتشر شد. پسری به نام کوزیمو خانه‌ی اشرافی خانواده اش را به منظور زندگی در درختان انبوه ترک گفته است.

کتاب حاوی روایت‌های مختلفی از حوادثی است که برای کوزیمو در طول مدت درخت نشینی اش رخ می‌دهد. پرسشگری فلسفی هسته‌ی داستان این کتاب است و در طول سالیان موردتوجه منتقدین ادبی قرارگرفته است.  

سَبُکی تحمل‌ناپذیر هستی اثر میلان کوندرا

کوندرا «سَبُکی تحمل‌ناپذیر هستی» را در سال ۱۹۶۸، در پراگ و در دوره‌ای نوشت که به «بهار پراگ» شناخته می‌شود. توما، جراح برجسته‌ای است که روابط پنهانی زیادی دارد و همسرش، ترزا، عکاسی است که خونش از بی وفایی‌های همسرش به جوش آمده است.

کتاب «سَبُکی تحمل‌ناپذیر هستی»، تفکر و کاوشی درباره‌ی انسان و تنهایی او در جهان است، جهانی که در واقع دامی بیش نیست.

کافکا در کرانه اثر هاروکی موراکامی

رمان «کافکا در کرانه» از برجسته‌ترین کتاب‌های هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی، در سال ۲۰۰۲ منتشر شد. این رمان روایت دو داستان موازی و بسیار جذاب و به ظاهر بی‌ربط از دو شخصیت متفاوت است.

شخصیت اول این رمان کافکا نوجوانی ۱۵ ساله و فراری از خانه و دومی پیرمردی به نام ناکاتا است. آثار موراکامی رنگ سوررئالیستی توأم با مضحکه‏‌ای عبث دارد که مالیخولیا را در زندگی روزمرۀ طبقۀ متوسط می ‏کاود.

تنهایی پرهیاهو اثر بهومیل هرابال

کتاب «تنهایی پرهیاهو» بهومیل هرابال نویسنده اهل چک در فاصله سال‌های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ نگاشته شده است. این کتاب داستان شخصیتی به نام هانتا است که، کار او خمیر کردن کتابها، دسته‌های گل و آثار نقاشی است. درنهایت پس از سی و پنج سال زندگی با کتاب و کلمه وقتی پای تکنولوژی و عصر جدید به میان می‌آید، کارایی او نادیده گرفته می‌شود.

بخش زیادی از هنر نویسنده در خلق «تنهایی پرهیاهو» متاثر از فضای کمونیست‌ها بر کشور چک است؛ فضایی آکنده از یاس و نومیدی که گریبان انسان را گرفته، داستانی درباره جدال روح آدمی با خود. فضایی که در آن کامیون کامیون کتاب سوزانده یا خمیر می‌شود.

آدمکش کور اثر مارگارت آتوود

آدمکش کور نوشته‌ی مارگارت اتوود نویسنده‌ی کانادایی است. از نظر منتقدان، آدمکش یکی از بهترین آثار مارگارت اتوود است. این کتاب در سال ۲۰۰۰ موفق به دریافت جایزه «بوکر» شد. پا به پای سرنوشت خانواده‌ای که جنگ مستقیم و غیرمستقیم بر بادش می‌دهد، مردی ناشناس برای زنی ناشناس به روایت داستانی سوررئالیستی نشسته است.

هر دو داستان در بزنگاهی باهم ترکیب می‌شوند و «آدمکش کور» را پدید می‌آورند. آتوود با کنار هم قرار دادن عناصری به ظاهر دور از هم، دنیایی سرشار از تصوراتی محسور کننده با تأثیری فراموش نشدنی خلق می‌کند.